Rolex Datejust Oysterquartz
Rolex Datejust Oysterquartz bij Goudwisselkantoor
Bij Goudwisselkantoor worden regelmatig horloges van het merk Rolex aangeboden. Daar zitten uiteraard ook de Rolex Datejust Oysterquartz horloges regelmatig tussen wat een voor Rolex ongewoon horloge is van de Datejust collectie. Bij verzamelaars is dit model heel bekend en zelfs geliefd. Het past ook in het populaire genre vintage horloges waar veel verzamelaars en liefhebbers voor zijn maar ook bij de nieuwe en nieuw gebruikte horloges vinden we ze terug. Als u zo’n horloge bezit en het graag wilt verkopen, dan wilt u natuurlijk wel dat het horloge een waardig nieuw thuis krijgt en dat u te maken hebt met een expert bij het inleveren.
De experts bij Goudwisselkantoor kennen de materie van Rolex goed en weten waar ze mee te maken hebben. U kunt er dan ook van op aan dat u daar eerlijk behandeld wordt en dat u de correcte waarde krijgt voor uw horloge, mits deze in goede staat is. Een horloge wat u aanbiedt moet uiteraard echt zijn, in goede staat en het liefste nog zoveel mogelijk de originele doos en papieren erbij. Dit is voor verzamelaars namelijk erg belangrijk.
Bent u in het bezit van een Rolex Datejust Oysterquartz horloge en wilt u die graag verkopen? Neem dan contact op met ons of kom langs bij één van de Goudwisselkantoren.
> Vind een kantoor in de buurt
Om u nog meer te informeren wordt er op deze pagina uitgebreid ingegaan op de geschiedenis van iconische horlogecollectie Datejust Oysterquartz van Rolex.
Rolex Datejust Oysterquartz geschiedenis
De Rolex Datejust Oysterquartz is een horloge van het merk Rolex wat tussen 1977 en 2001 werd geproduceerd en waar er niet heel veel van gemaakt zijn. Zoals de naam al aangeeft gaat het hier om een horloge met een Quartz uurwerk, wat dus op een batterij werkt. Dit is voor de meeste iets wat niet met Rolex geassocieerd wordt, echter heeft het merk toch een interessante geschiedenis met dit soort uurwerken.
De geschiedenis van Rolex en elektrische uurwerken gaat al wat dieper terug dan 1977. Meer dan 20 jaar daarvoor, in 1952, won Rolex namelijk al een prijs voor een patent op een elektromechanisch uurwerk. Sterker nog, van de 50 patenten die Rolex gemaakt heeft tussen 1960 en 1990 waren er 21 voor elektronische horloges. Het merk nam het elektrische uurwerk dus zeer serieus en specialiseerde er zich ook zeker in. Tot echt commerciële stappen met elektronische horloges kwam Rolex echter niet tot de jaren ‘70, met de Cellini collectie daargelaten misschien. Maar in 1970 kwam dan toch het eerste commerciële Quartz horloge van Rolex op de markt, en wel de Rolex Quartz Date met het referentienummer 5100. Dit horloge had een Beta 21 uurwerk, wat door Rolex en 20 andere Zwitserse merken ontwikkeld was en gebruikt werd. Zo zaten deze werken ook in bepaalde Omega horloges bijvoorbeeld. Rolex heeft van deze horloges slechts duizend exemplaren gemaakt, voordat zij met de ontwikkeling van hun eigen Quartz uurwerk begonnen. Dit zou uiteindelijk de Oysterquartz gaan heten.
De geboorte van de Oysterquartz, het eigen Quartz uurwerk van Rolex
Na vijf jaren ontwerpen, ontwikkelen en testen was het dan eindelijk zover. De Oysterquartz, het eigen Quartz uurwerk van het Zwitserse merk Rolex, werd geboren in het jaar 1977. Als eerste horloges werden er een Datejust met het kaliber 5035 en een Day-Date met het kaliber 5055 gemaakt. De daaropvolgende 25 jaar zouden deze uurwerken in de Rolex Oysterquartz horloges blijven.
De Datejust zou met de referentienummers 17000, 17013 en 17014 door het leven gaan. Het 5035 kaliber, wat in deze horloges zat, had slechts twee functies; tijd en datum. De precisie was vooral het sterke punt bij dit horloge en goed om te weten is dat in de jaren ‘70 precisie het belangrijkste punt was waarop een horloge beoordeeld werd. Anders dan nu was het horloge toen der tijd vaak het enige waar we de tijd konden aflezen. Mobiele telefoons of computers, die de tijd precies aangaven, waren er toen nog niet. Met de precisie zat het dan ook wel meer dan goed bij de Datejust Oysterquartz en het horloge week dan ook niet meer dan een minuut per jaar af van de oorspronkelijke tijd. De Day-Date horloges zouden er komen in de referentienummers 19018 en 19019. Bij deze horloges werd dan naast de datum ook boven de 12 uur nog de dag aangegeven op de wijzerplaat, waarop het zich onderscheidde van de Datejust.
De kalibers 5035 en 5055 hadden net als een mechanisch uurwerk 11 stenen en was met Genève strepen gedecoreerd. Verder waren ze voorzien van een mechanische 32-kHz quartz resonator, die gemaakt werd door NDK in Japan in de vroege versies. Bij de eerste mogelijkheid werden deze vervangen door een fotolithografisch type van Statek in Californië en later door Micro Crystal in Grenchen, Zwitserland. De zilveroxide batterijen werden geleverd door het Zwitserse Renata, of door Amerikaanse- en Duitse leveranciers. Ook werden de Oysterquartz horloges voorzien van een COSC certificaat voor gecertificeerde elektronische chronometers. De uurwerken waren wat dat betreft heuse meesterwerkjes en een bewijs dat ook Quartz kunst kan zijn. In het midden van de jaren ‘80 werden de uurwerken voor zowel de Datejust als de Day-Date nog opnieuw ontworpen en gemoderniseerd. Voor de Day-Date werd toen het kaliber 5255 ontworpen en voor de Datejust het kaliber 5235. Deze uurwerken waren uitgerust met ‘’digital frequency tuning’’, wat mede mogelijk gemaakt werd door een Fasalec chip. Daarnaast was de motor nu van ETA en had deze een 11.6 millimeter grote drie volt lithium batterij. Er wordt wel gezegd dat dit de twee beste conventionele Quartz uurwerken zijn die ooit bestonden. Maar helaas kwam het nooit tot een echte productielijn van deze uurwerken. Rolex liet de kalibers 5035 en 5055 in beide Oysterquartz modellen omdat ze goedkoper waren, enigszins verkochten en sowieso preciezer waren dan de mechanische horloges.
De kasten voor de Oysterquartz waren enigszins anders dan de normale Datejust en Day-Date. De vormen waren wat hoekiger en een beetje modernere stijl, zoals dat in de jaren zeventig geïnterpreteerd werd. Wel hadden ze de typisch gecanneleerde bezel, het loepje boven het datumvakje, de typische Rolex Datejust en Day-Date wijzers en wijzerplaten zoals we die ook van Rolex gewend zijn. Dat de Rolex Oysterquartz horloges er niet hetzelfde uitzagen als de klassieke horloges van Rolex had een reden. De toenmalige Rolex CEO Patrick Heiniger wilde absoluut niet hebben dat de horloges er hetzelfde uit zouden zien als de mechanische Rolex horloges. Hoewel het hele goede en mooie horloges waren, leek Rolex niet heel trots op de collectie te zijn. Zo werd er ook nauwelijks voor deze horloges geadverteerd, wat misschien wel in de lage productieaantallen resulteerde. In totaal werden er slechts 105.097 stuks geproduceerd van de 5035 en 5055 uurwerken, verdeeld over ongeveer 25 jaar. Er zijn overigens ook verhalen dat er klanten waren die moesten smeken of ze een Rolex Oysterquartz mochten kopen. Dit is echter nooit officieel bevestigd, maar zou wel aangeven hoe weinig trots Rolex eigenlijk was op dit horloge. Dit maakt het vandaag dan echter wel weer een heel begeerd horloge onder de Rolex verzamelaars, die er maar wat graag één in hun collectie willen hebben.
Het einde en het mysterie van de Rolex Oysterquartz
Het laatste jaar dat er een Rolex Oysterquartz in de catalogussen van Rolex voor kwam was in 2001. Dit was de Datejust Oysterquartz met het referentienummer 17000 en uiteraard onveranderd met het 5035 kaliber. En hoewel daarmee de Oysterquartz zou ophouden te bestaan, en daarmee de kalibers 5035 en 5055, gingen er geruchten dat Rolex twee nieuwe Quartz uurwerken klaar had staan met 23 stenen en een eeuwigdurende kalender. Een zeer geavanceerd stukje techniek wat de Oysterquartz toch nog nieuw leven in zou kunnen blazen. Echter bleven de nieuwe Oysterquartz horloges van Rolex uit en zien we ze tot op de dag van vandaag niet meer geproduceerd worden. Wel gebeurde er iets vreemds in het jaar 2004 bij het veilinghuis Anitquorum in Zwitserland. Een Rolex Oysterquartz zonder referentienummer dook op tijdens een veiling met als uurwerk het 5335 kaliber. Dit was een van de twee nieuwe Quartz uurwerken waar de geruchten over gingen dat Rolex deze klaar had staan. En het uurwerk had ook, zoals de geruchten vertelden, een eeuwigdurend kalender mechanisme. Het mysterie is tot op de dag van vandaag niet opgelost maar het feit is dat de Rolex Oysterquartz geschiedenis spannender is als dat we zouden verwachten. En dat dit misschien ook wel een deel is van waarom de horloges nu zo begeerd zijn door Rolex verzamelaars.